Volgens ons hebben niet veel mensen zich zorgen gemaakt, maar voor degenen die dat wel hebben gedaan: met ons is alles helemaal goed! We bevonden ons op het moment van de aardbeving wel in Chili, maar gelukkig was hij ver van ons vandaan.

We waren namelijk in San Pedro de Atacama, waar we een aantal tours hadden geboekt. Sterren kijken in de woestijn, sandboarden en een bezoek aan de El Tatio geisers. Helaas is het sterren kijken niet doorgegaan. Het was elke avond zo bewolkt, dat er geen ster te zien was.

Het sandboarden daarentegen was in de felle zon. Pittig dus om met je sandboard (gewoon een oud snowboard by the way) 10 minuten steil omhoog een duin op te wandelen. Het meest frustrerende van alles is dat je dan binnen 10 seconden beneden bent. Maar dat buiten beschouwing gelaten was het superleuk. Na het sandboarden zijn we naar de Valle de la Luna gegaan. De naam zegt het al, de vallei zag eruit als de maan. Daar hebben we van de zonsondergang genoten en uiteraard een paar mooie foto's gemaakt.

De dag erna weden we om 04.00 uur (!) opgehaald om naar de geisers te gaan. Dit is een enorm populaire tour en er rijden dan ook talloze bussen door het plaatsje om alle toeristen met slaperige oogjes op te halen. Na een rit van twee uur steil omhoog kwamen we bij de geisers aan, die aan het stomen, borrelen en water aan het spuiten waren. Bizar om te zien. Na het nemen van de nodige foto's en filmpjes stond er een ontbijtje klaar. Naarmate het warmer wordt, neemt de activiteit van de geisers af en na het eten gingen we dan ook verder. Na anderhalf uur rijden kwamen we bij een paar natural hot springs, waar we lekker konden badderen en van een soort van natuurlijke glijbaan af. Fantastisch om tussen de enorm mooie natuur te zitten met niets anders om je heen dan 8 medetoeristen. Bij de auto aangekomen, begon het voor een klein kwartiertje licht te regenen. Volgens onze gids was dat erg bijzonder, aangezien het maar 4 dagen per jaar regent. Onze tour ging verder naar een enorm cactusgebied. Deze cactussen zijn tegenwoordig beschermd en groeien er dan ook lustig op los. 's Avonds begon het wederom te regenen, maar ditmaal veel harder. De straten van San Pedro zijn hier niet goed tegen bestand, aangezien ze van zand zijn. Het was dan ook één grote modderpoel. We hebben deze avond nog met een Amerikaans stel en een Sloveens meisje de verjaardag van een Engels meisje gevierd. Uiteraard met hét Chileense drankje, pisco sour.

Inmiddels hadden we de tour naar Uyuni (Bolivia) geboekt. Na het nodige speurwerk kwamen we uit bij Cordillera Tours, voornamelijk omdat we bij hun in een zouthotel konden slapen. Omdat de bus vanuit Uyuni pas weer in maart ging rijden, tenminste de bus die wij wilden nemen, besloten we een dag later te vetrekken vanuit San Pedro. Die laatste dag in Chili hebben we dan ook lekker rustig aangedaan en nog de nodige voorbereidingen kunnen treffen.

Op zaterdag zijn we vertrokken voor een drie daagse naar Uyuni, na een drukke nacht. Om half vier ‘s ochtends gingen een aantal mensen van ons hostel naar de geiser en die vonden het niet nodig zachtjes te doen. Toen deze eindelijk weggingen en wij weer konden slapen ging het luchtalarm twee keer achter elkaar af. Wij eruit om te kijken wat er aan de hand was, maar de bewaker wist van niets. Ondertussen hadden we ook een sms of het goed ging met ons. Er was namelijk een aardbeving geweest in Chili. Niemand wist iets erover, maar na een kwartier werd via de tv duidelijk dat het +/- 2000km zuidelijker was. Het alarm had dan ook niets met de aardbeving te maken. Dit bleek van een brand ergens in de buurt. Maar goed uiteindelijk twee uur verder, zijn we nog maar even gaan liggen.

Dus ‘uitgerust' op pad richting Bolivia. De eerste ervaring was de grens (zie foto dat zegt genoeg). Vervolgens werden de auto's ingedeeld en belanden wij met 2 Ieren (Shane & Lisa), een Zuid Afrikaans meisje (Sarah) en een Chileen (Thomas) bij onze gids Edgar. De eerste stop waren twee meren; Laguna Blanca & Laguna Verde. Deze meren bevatten allerlei mineralen waardoor de meren er wit en groen uitzien en een fantastisch reflectie geven van de bergen erachter. Vervolgens zijn we door een Dali-achtig landschap gereden om te stoppen voor een duikje in een hot spring van 35^oC. Na de duik zijn we naar een geiser gegaan met allerlei borrelende modderbaden. Het stonk daar echt verschrikkelijk!! Toen was het tijd om ons basic hostel op te zoeken. Na een lunch zijn we naar Laguna Colorada gereden, dat door de mineralen een rode kleur heeft, en waar drie soorten flamingo's leven. Na een wandeling van een uurtje, zijn we terug gegaan naar het hostel, waar we na het avondeten vroeg zijn gaan slapen. We hebben namelijk de hele dag boven 4000 meter gezeten met een top van 4900 meter!!

De volgende dag op tijd op pad naar een bijzondere steen formatie midden in een zandvlakte. De stenen zijn daar beland na een vulkaan uitbarsting, en hebben allerlei rare vormen en maten. De raarste is een rots die lijkt op een boom. Na nog een aantal keer gestopt te zijn om van de bergen en hun kleuren foto's te maken, en de onvermijdelijke lekke band, zijn we langs vier meren gereden waar we nog meer flamingo's konden spotten. Na een heerlijke lunch, zijn we naar de vallei van de rotsen gegaan waar weer allerlei rare rotsformaties te zien waren en woestijnkonijnen. Best grappige beestjes om te zien een konijn met de staart van een bever. Aangezien het regenseizoen is hier, was het niet mogelijk in een zout hotel te slapen en zijn we doorgereden naar een klein plaatsje Culpina.

Maandag de laatste dag van de toer moesten we vroeg opstaan omdat we niet over de zoutvlakte naar Uyuni konden en dus om moesten rijden. De wegen zijn trouwens door de regen ook niet om naar huis te schrijven en na vijf uur hobbelen kwamen we aan de andere kant van de zoutvlakte, die in deze tijd van het jaar onder water staat. Eerst waren we niet echt enthousiast, vanwege het niet slapen in het zouthotel en dan ook niet de zoutvlakte te zien zoals op alle foto's. Maar toen we een stuk door het water de vlakte opgereden waren, bleek het een geweldig mooie vlakte te zijn. Door het water is het één grote spiegel en verdwijnt de horizon en lijkt het net alsof je door de wolken rijdt. Gelukkig konden we ook nog de standaard ‘je ziet geen diepte' foto's nemen. Na een uurtje te hebben gespeeld met de camera en de meegebrachte speeltjes, zijn we teruggegaan naar Uyuni. Daar aangekomen bleek de weg naar La Paz onbegaanbaar door de regen en hebben we besloten om een nachtje in Uyuni te blijven en de dag erna naar Potosi te reizen met een dagbus. 's Avonds hebben we met onze medetoergenoten de trip afgesloten met bier en pizza.

We zitten nu dan ook in Potosi, waar we ook nog wel even zitten. De Bolivianen staken namelijk twee dagen in verband met een nieuwe wet. Het is de bedoeling dat mensen die dronken rijden hun rijbewijs kwijtraken en daar zijn ze het niet mee eens. Dat is nog eens omgekeerde wereld!! Ze blokkeren daarom de wegen zodat het hele land plat ligt. Dus gaan we hier onszelf drie dagen vermaken. Daarover later meer.

Hasta luego!