Inmiddels hebben we Argentinië verlaten. Geen bife de lomo en malbec meer deze reis, maar daar hebben we de afgelopen week nog wel goed van genoten.

In Córdoba hebben we twee dagen de stad bekeken. Mooie gebouwen en kerken, erg koloniaals. Verder hebben we daar nog de Olympische Spelen een beetje kunnen volgen, aangezien onze kamer in het Ritz hotel tv had. Het enige dat ze in Argentinië alleen niet uitzenden van de spelen is....schaatsen! Maar daar was wel een oplossing voor. Wij via skype schaatsen op de tv in Zwolle gekeken. Beetje jammer dat net de drie ijsmachines het begaven en het daarna toch wel echt een beetje laat werd om verder te kijken....

Met de nachtbus vervolgens naar Tucumán. Dat blijft toch een opgave, vooral toen we middenin de nacht nog even van bus moesten wisselen. In Tucumán naar een superrelaxt hostel gegaan (Tucumán hostel) en vervolgens in de hangmatten een beetje bijkomen van de brakke nacht. Ondertussen had Rogier Jorgelina (zij heeft 12 jaar geleden een paar maanden als uitwisselingsstudent bij zijn oom en tante gelogeerd) gebeld en kwam ze later die dag even voorbij. De twee dagen hebben we dan ook een paar keer met haar afgesproken, wat erg gezellig was. Zij kon het Nederlands nog steeds verstaan en praten ging mettertijd ook steeds beter. We moesten in Tucumán ook echt naar een lichtshow in casa de la indepencia., scheen erg bijzonder te zijn. Nou gaat ons Spaans steeds beter, maar een hoorspel met wat lichteffecten is toch echt een ver van ons bedshow. We hebben er dan ook niet veel van meegekregen. Ook hebben we nog een tour door de Yungas gemaakt. Erg mooie omgeving, jungleachtig met mooie kloosters, kerken, meren en een prachtig uitzicht. Onze gids kon alleen Spaans dus hebben we deze middag ook meteen ons Spaans kunnen verbeteren.

Na twee dagen Tucumán werd het tijd om door te gaan, ditmaal naar Salta. Wij hadden besloten om een auto te huren en door de omgeving te rijden. Dus na te hebben ingecheckt in het Munay hotel, een auto gehuurd voor de volgende dag. Vervolgens naar de ijssalon van de zus van Jorgelina om die te ontmoeten. Daar aangekomen herkenden we de ouders via de foto's en hebben we een privé tour door Salta gekregen. Best leuk met 6 man in een twingo.... 's Avonds bij hun thuis gegeten en lang Spaans gepraat, totdat we allebei omvielen van vermoeidheid.

Oké, en toen het auto avontuur... 's Ochtends de auto opgehaald en vroeg vertokken richting Cachi. De weg ernaar toe is super mooi; een smal kronkelend weggetje omhoog door prachtige natuurlandschappen naar 3348 meter. Vandaar weer omlaag langs rotsformaties van diverse kleuren naar het plaatsje Cachi. Vanuit daar verder richting Cafayate over een zandweg met een hoop keien. Na twee uur rijden hoorden we een raar geluid, dus Rogier onder de auto en wat bleek.... er kwam olie onderuit de auto!! Nou stonden we in de middle of nowhere zonder telefoonbereik, dus het beste was maar snel doorrijden naar het eerst volgende plaatsje (lees 10 huizen, een paard en een ezel). Zoals onze Spaanse leraar in BA zei: To learn spanish, get in trouble. Nou dit was onze kans....en we moeten zeggen dat het aardig is gelukt... Na veel heen en weer gebel met de verhuur en hulp van een aantal locals, hebben we de auto daar achter gelaten en zijn we met een Spaans/Argentijnse kerel meegereden naar Cafayate. Inmiddels was het al donker, wat rijden over de weg niet echt heel prettig maakt. In Cafayate aangekomen bleek er een jaarlijks festival te zijn, waardoor de hele stad veranderd was in een soort van Costa Brava. Alle hostels zaten vol en ook de campings in de stad waren veranderd in een soort festivalterrein met alleen maar dronken mensen. Dus wij met onze chauffeur naar een camping buiten het dorp. Lekker rustig had hij gezegd. Het was in ieder geval rustiger dan Cafayate, maar het hele terrein lag vol met afval, en de wc's waren nog viezer dan die langs de Duitse Autobahn... Zelfs Rogier vond het echt heel smerig.... Dus wij snel de tent opgezet in het donker zodat we konden slapen. Onze vriendelijke chauffeur vroeg toen nog even 100 pesos voor zijn nobele daad. Natuurlijk stom van ons dat we vergeten waren dat we wandelende geldzakken zijn.... Tot overmaat van ramp werden we in het midden van de nacht door de camping eigenaresse gewekt (lees ma Folder in haar witte nachtgewaad, zeer prettig om mee wakker te worden), omdat onze tent in het water van de overstroomde rivier stond. Dat kon er ook nog wel bij... snel de tent verzet en maar weer verder geprobeerd te slapen.

De volgende dag kwam de man van de verhuur een nieuwe auto brengen. Tien uur had hij gezegd. Wij dachten nog, jaja die Argentijnse tien uur kennen we. Bleek het een Duister te zijn die nog altijd wist wat punktlichkeit was. We hebben dan ook prima onze trip voort kunnen zetten. We zijn eerst naar de Quilmes ruines geweest en daarna weer terug gereden naar Salta door wederom prachtige landschappen met enorme rotsformaties die er elke keer weer anders eruit zagen.

Zoals al gezegd zijn we Argentinië uit. We zijn gisteren met de bus van Salta naar San Pedro de Atacama in Chili gegaan. Een supermooie busrit over de Andes over een pas van 4230 meter. Minder was de vertraging doordat de bus een uur te laat vertrok in Salta, de deur van de bus in Jujuy niet goed sloot en gemaakt moest worden en de mensen bij de Argentijnse grens niet weten waar ze wel en niet een stempel moeten zetten. Dit betekende dat we na drie en een half uur vertraging in het donker een plekje moesten zoeken om te slapen. Omdat we nog wilden kamperen zijn we op een camping gaan staan. Prettig tussen allemaal hippies, die tot vroeg in de ochtend zingen, gitaar spelen en veel geluid maken. Dus hebben we de tip van Arjan en Claire opgevolgd en zijn we nu in een super schattig hostel, waar we lekker drie nachten blijven.

In San Pedro gaan we allerlei mooie dingen bezoeken en morgen gaan we onze wintersport verlangens een beetje voeden door een middag te gaan sandboarden. Daarover volgende keer meer.

Tot snel!