Quito
Nog twee uurtjes en dan vertrekken we richting vliegveld op weg naar Panama en vervolgens naar Amsterdam.
De laatste drie dagen in Quito hebben we ons nog prima vermaakt. We zaten weer in het hostel Travellers Inn (thanx voor de tip Koops). Het was nog even de vraag of we hier alle nachten konden blijven aangezien er een groep Canadezen zou komen. Uiteindelijk was het geen probleem, maar hadden we dus wel het gezelschap van deze groep. En dat waren geen50+, zoals we dachten, maar een groep schoolkinderen. Behalve dat de computer de hele tijd bezet was, hebben we er verder gelukkig geen last van gehad.
We hebben nog een bezoekje aan deevenaar gebracht. Hier is natuurlijk een heel circus van gemaakt met allerlei parken. Het eerste park waar we naartoe gingen, Mitad del Mundo, viel een beetje tegen. Er was een toren gebouwd op de evenaar en een grote gele lijn liet zien waar de evenaar precies liep. Leuk voor wat foto's, maar verder waren er alleen maar honderden winkels en restaurantjes. Daarna zijn we naar het museum Solar Inti Nan gegaan. Daar kon je allerlei proefjes doen. Supergrappig om te zien dat je met je ogen dicht niet precies recht over de evenaar kan lopen. Bij deze alcoholproef zou je dan ook altijd positief bevonden worden. Verder kan je hier een ei op een spijker laten balanceren (het is ons gelukt en we kregen zelfs een diploma!) en kon je zien dat het water op het noordelijk halfrond anders rondraait dan op het zuidelijk halfrond.
Onze laatste dag zijn we naar Otovalo gegaan. Deze stad, op 2 1/2 uur van Quito, staat bekend om zijn markt en allerlei handicrafts die je daar kan kopen. Dat leek ons wel een leuke afsluiting. Wij, als fanatieke shoppers, hebben dan ook hard ons best gedaan. 's Avonds ons laatste maaltje bij een leuke tent waar ze alleen maar allerlei soorten fondue op de kaart hebben staan. Dat was wel aan ons besteed en we hebben dan ook heerlijk genoten van de kaas- en chocoladefondue.
Maar dan is het nu echt voorbij. Wezijn in totaal 150 dagen onderweg, waarbij we54 verschillende plaatsen hebben bezocht. Wehebbenop 61 verschillende plekken geslapen, waarvan 12 in de tent, 48 in een hostel en 1 keer opeen boot.Hier zaten hele mooie plekkenbij, waar weleuke mensen hebben ontmoet, maar ook zeker niet zulke fijne plaatsen. Ook wel weer erg prettig om in ons eigen bed te mogen slapen en niet meer uit je tas te moeten leven.
We hebben 67 keer een vervoersmiddel gepakt en daarmee in toaal 411 uur gereisd. Hiervan hebben we 14 keer in een vliegtuig gezeten (23 uur), 45 in een bus (322 uur), 2 keer op een boot (2 uur) en 6 keer in de auto (64 uur). Tijdens deze reisuren hebben we veel mooie natuur gezien, maar ook het leven van de plaatselijke bevolking. Verder hebben we lekker naar ons i-podje kunnen luisteren, kunnen puzzelen en lezen. Aan de andere kant ook wel fijn om weer in het kleine Nederland te zijn, waar alles dichtbij is, de buschauffeurs zich wel aan de snelheidslimiet houden en er geen irritante verkopers in de bus je de meest onzinnige dingen willen aansmeren.
Verder hebben we natuurlijk drie keer per dag gegeten. De ene keer superlekker en soms ook wel eens iets minder, We hebben in ieder geval 1000 witte toastbroodjes met jam gegeten, 400 liter cola gedronken, 75 flessen wijn geconsumeerd, 100 lomo's als avondeten gehad en 250 oreo koekjes gesnoept. O ja, en Rogier heeft 400 liter bierachterover geslagen en Marleen 150 keer iets met chocola gegeten. We kijken er best naar uit hoor, aardappels-vlees-groente.....
Zoals jullie hebben kunnen lezen, hebben we het super naar ons zin gehad! We willen iedereen dan ookbedanken voor alle lieve berichtjes, mailtjes, smsjes en telefoontjes.
We landen morgen om 14.05 met KL0758 vanuit Panama City op Schiphol. Dus wie in de buurt is.... Verder zijn we koninginnenacht op het Ledige Erf te vinden. Als jullie zin hebben om een welkom terug biertje te drinken, dan zien we jullie daar! Anders tot snel ergens anders!
Galapagos
Zó, net terug van onze afsluiting naar de Galapagos. Wat was het fantastisch! Zoveel natuur en zo dichtbij, echt prachtig.
Vorige week zondag vertrokken we al heel erg vroeg naar het vliegveld. Daar bleek onze vlucht een uur vertraagd te zijn. Uiteindelijk werden dat er drie en kwamen we pas rond twee uur aan op het eiland Baltra. Daar werden we opgehaald door onze gids Juan en naar de boot de Encantada gebracht. Vergeleken bij de andere boten leek het een speelgoedding en in het begin vroeg ik me dan ook af hoe we een week op de boot zouden kunnen verblijven. Maar alles went heel erg snel en de boot en de crew waren echt fantastisch. Heerlijk eten en superbediening. Ook werden we elke nacht veilig naar een nieuwe plek gebracht, alwaar we de dag konden beginnen bij weer andere prachtig mooie natuur. Het varen was eveneens even wennen en vooral de tweede en derde nacht met respectievelijk 7 en 9 uur varen over zijwaartse golven was een spektakel. Ik was dan ook blij dat er ooit zeeziekpillen zijn uitgevonden. De groep was verder prima, alhoewel af en toe een week met bepaalde mensen soms best heel erg lang kan zijn. Rogier kwam trouwens nog een oud klasgenootje tegen, wat is de wereld toch maar klein.
De trip begon dus op Baltra en daarna zijn we naar de Black Turtle Cove gevaren voor een korte safari vanaf een klein rubberen speedbootje. De volgende dag werden we wakker naast Isla Rábida met zijn rode strand voor een korte wandeling en wat snorkelen. Na een klein stukje varen kwamen we bij Isla Bartolomé om te snorkelen met zeeleeuwen. Fantastisch hoe deze beesten in het water met je komen spelen. ´s Avonds cruisden we richting Isla Genovesa. Slechts een paar kleine boten hebben toegang tot dit eiland en toen we daar waren kwamen we erachter waarom. Het is een heel klein eiland en allerlei bijzondere vogels leven daar vlak naast elkaar, zodat je op minder dan een meter een foto kan maken en ze kan observeren. Echt een heel bijzondere ervaring. Na een heftige nacht vanaf Genovesa kwamen we aan bij Islas Plazas Plaza Sur voor een korte wandeling om 6 uur ´s ochtends. De vele vogels maken dan alles meteen weer goed. In Puerto Ayora hebben we een bezoek gebracht aan het Charles Darwin Research Station, waar, zoals de naam al doet vermoeden, veel onderzoek wordt gedaan. Daar was ook lonesome George, de enige schildpad nog van Isla Pinta, voor wie ze wanhopig een vrouwtje proberen te vinden. ´s Middags hadden we tijd om naar het strand te gaan en de vismarkt te bezoeken, waar pelikanen en zeeleeuwen naast de klanten aan de toonbank staan voor een stukje vis. ´s Middags hadden een paar mensen de boot verlaten en ´s avonds kwamen er nieuwe mensen aan boord voor het tweede gedeelte van de cruise.
De volgende dag werden we wakker bij Isla Floreana. Daar was Post Office Bay, waar je een kaart kan achterlaten zonder postzegel. Het is namelijk de bedoeling dat deze door een ander bezoeker wordt meegenomen en persoonlijk wordt bezorgd. Dus houd het in de gaten de komende weken! De wandeling verder viel wat tegen, wel nog een ondergrondse lavagrot, maarweinig dieren, maar het snorkelen daarentegen maakte alles goed: we hebben daar met vier schildpadden gezwommen! ´s Middags was helemaal bijzonder. Eerst hebben we gezwommen bij Devil´s crown, maar door de sterke stroming was het lastig veel te zien. Wel nog een white tip haai, die een beetje rondjes in een grot zwom. Blij dat hij daar bleef! Bij de wandeling ´s middags hebben flamingo´s gezien en daarnaast mogen ervaren hoe een nest met babyschildpadden zijn weg naar de zee probeerde te vinden. Helaas hadden de pelikanen en frigatebirds dit ook in de gaten en aten ze ongeveer 90% van alle kleine padjes op. Ik vond het echt té zielig, maar ja zoals onze gids zegt: that´s nature. ´s Avonds vaarden we door naar Isla Española, waar we naast enorm veel blue footed boobies ook de albatrossen hebben kunnen bewonderen. ´s Middags hebben we bij Gardner Bay gesnorkeld, rays gezien en op het strand gelegen tussen de zeeleeuwen. Onze laatste volle dag hebben we ´s ochtends doorgebracht op Isla Lobos, voor wederom een mooie wandeling. ´s Middags hebben we eerst gesnorkeld bij Isla Santa Fé, wederom met zeeleeuwen en schilpadden, en daarna het eiland bezocht met zijn vele Opuntia cactussen en land iguanas. Toen zat het er bijna op helaas. De volgende dag alleen nog even een korte wandeling op North Seymour en daarna was het tijd om weer richting Quito te gaan.
Over de natuur kunnen we verder heel erg kort zijn: prachtig! We hebben zo ongelooflijk veel gezien: blue footed boobies, red footed boobies, nazca boobies, frigatebirds, galapagos doves, pelicans, red-billed tropicbirds, uilen, lava lizards, sea iguanas en land iguanas. Dat zijn dan alleen de dieren op het land en zijn we er vast nog wat vergeten. Daarnaast enorm veel planten, cactussen en vulkanen. Verder moeten we niet de zeedieren vergeten, waar we mee gesnorkeld hebben: schildpadden, haaien (blacktip, whitetip en de galapagos), zeeleeuwen, pinguïns, rays (eagle, golden) en ontelbare vissen. Kijk maar naar de foto´s, dan weten jullie wat we bedoelen.
Nu zitten we dus weer in Quito voor onze laatste dagen. Aanstaande woensdag vliegen we weer richting Nederland, waar we donderdag om 14.00 uur zullen landen.
Tot gauw dus maar!
Cotopaxi - Quito
En hallo daar zijn we weer, dit keer vanuit Quito.
Maar eerst de verhalen van afgelopen dagen. Na Banos zijn we richting de Secret Garden Cotopaxivertrokken. Dit is een hostel dat vlakbij de Cotopaxi vulkaan ligt en waar je dan ook de hele tijd uitzicht op hebt (als de wolken er niet voor zitten!!). Een tip die we van 4 verschillende mensen/stellen gekregen hadden onderweg. Dus dan moet het wel echt goed zijn dachten we. En dat was het ook, elke dag's ochtends lekker actief doen en 's middags lekker relaxen op de bank.
Onze kamer haduitzicht op de vulkaan, een huiskamer waar je lekker op de bank voor de open haard kan zitten, er werd lekker gekookt drie keer per dag voor ons en veder waren er genoeg actieve dingen te doen. We hadden dan ook besloten hier lekker vier nachten ons te laten verwennen. De eerste dag zijn we een oude vulkaan opgeklommen die naast het hostel lag. Voor een mooie trekkinge, waarbij er continu drie honden (van het hostel) met ons meeliepen. Beetje frustrerend dat zij de hele tijd omhoog, omlaag, van links naar rechts rennen, terwijl wij met de tong op onze schoenen omhoog sjokken.
Dag twee ben ik naar twee watervallen gegaan, Marleen voelde zich niet lekker. Omdat het regenseizoen is, stond het riviertje nogal hoog en was het soms behoorlijk klauteren om boven te komen. Boven nog een duik genomen in het ijskoude maar verfrissende water. Dag drie ben ik de Cotopaxi vulkaan op gegaan, om eindelijk de magische 5000 meter grens te bereiken. Wat me dan ook gelukt is!!! Het uitzicht was iets minder, de bewolking zat ervoor, maar we kwamen wel twee andische wolven tegen.
Nu zitten we in Quito. We hebben hier geprobeerd de oude stad te verkennen, maar na een half uur begon het zo hard te regenen dat we gedwongen waren om in een cafe te gaan kaarten. Na 3 uur ging het eindelijk een beetje minder regenen en zijn we maar snel naar het hostel teruggegaan. Verder zijn we ons aan het voorbereiden, want morgen gaan we naar de Galapagos voor een week, waar we onwijs veel zin in hebben!!!
Cuenca - Baños
Na Guayaquil zijn we naar Cuenca gegaan. Slechts vier uurtjes met de bus. Dat was een eitje na die ellenlange busritten die we hiervoor hadden gehad. Helaas moesten we over een pas en waren de wegen dus alles behalve recht. Tel daarbij op flink wat mist en de rijkunsten van de Ecuadoriaanse buschauffeurs, wat betekende dat ik bij aankomst in Cuenca mijn kamer niet meer uit ben geweest. Gelukkig hadden we wederom een heerlijk plekje, dus Rogier kon zich lekker in de bar eens een keer zonder mij uitleven en ik was de volgende dag weer een flink stuk opgeknapt.
De drie dagen daarna in Cuenca en omgeving gebleven. De eerste dag lekker door de stad rondgelopen en alle mooie gebouwen bekeken. De volgende dag heerlijk gewandeld in het prachtige park Cajas, waar we een pittig klimmetje hebben gedaan. Steil omhoog en jezelf vasthouden aan het gras dat er groeit. Vervolgens over rotsen klimmen op 4300 meter hoogte om daarna weer steil omlaag te klauteren/glijden (we hadden ook nog een verfrissend regenbuitje onderweg). Nee, niets geen mooi aangelegde wandelpaden, maar wel met zijn tweëen in de natuur. De derde dag zijn we naar Inca ruïnes in Ingapirca geweest. In totaal 5 uur in de bus om 1 1/2 uur naar een hoop stenen te kijken. In de Planet stond dat je enig inlevingsvermogen moest hebben om onder de indruk te raken, dus we hebben hard ons best gedaan.
Onze volgende stop was Baños, een dorpje dat bekend staat om de spa´s en massages, maar ook om alle sportieve activiteiten die je kan doen. We hebben hier dan ook heerlijk in een stoombox en bubbelbad gezeten en onszelf getrakteerd op een fantatsische massage. Verder hebben we een buggy (nee niet zo´n ding waar een baby in kan....) gehuurd om naar meerdere watervallen te rijden. Supergrappig om samen in zo´n autootje een beetje over de weg te scheuren terwijl de bussen om je oren vliegen. Ook van deze watervallen werden we blij, vooral van de El pailón del Diablo (volgens mij heten alle indrukwekkende watervallen in Zuid Amerika zo). Je kon onder de rots doorkruipen en zo achter de waterval komen, waar je de enorme kracht van de waterval kon zien. Prachtig!
Op dit moment zitten we nog in Baños en zijn we aan het discusseren of we vanavond wederom gaan kaasfonduen bij de Swiss Bistro (slecht hebben we het hè?!). Morgen gaan we naar The Secret Garden een lodge in park Cotopaxi, van waaruit we wederom wat mooie activiteiten kunnen ondernemen.
Huaraz - Huanchaco - Guayaquil
Daar zijn we weer! Inmiddels in ons 7de en laatste land: Ecuador. Maar eerst nog even wat over onze belevenissenin Peru.
NaLima gingen we naar Huaraz, waar we een kamer geboekt hadden in The Way Inn lodge, prachtig gelegen in de bergenop 15 kilometer van Huaraz. Aangezien we ook wat van het land wilden zien (en daarnaast geen fan zijn van de nachtbussen) hadden we een dagbus geboekt met een prima busmaatschappij Movil Tours. Afgesproken dat als we aankwamen we zouden bellen, dan zou de lodge een taxi sturen. Eenmaal aangekomen bleek dat nog niet zo makkelijk. Wij bellen, maar geen gehoor. Na wat rondvragen en afdingen uiteindelijk een taxi geregeld die ons, inmiddels in het donker, naar boven zou rijden. Na een klein kwartiertje wist de beste man al niet welke afslag hij moest nemen, wat niet heel bevorderlijk was voor de feestvreugde. Daarnaast was het hartstikke donker en mistig, dus veel zien was er ook niet bij. Nadat de chauffeur na anderhalf uur rijden en overal stoppen de lodge nog steeds niet had gevonden en we inmiddels alveel meer dan 15 kilometer hadden gereden, hebben we hem maar gezegd dat hij terug moest gaan naar Huaraz. Dan zouden we het de volgende dag wel weer proberen. Op de weg terug en inmiddels met minder mist, wist hij toch op de een of andere manier de lodge te vinden. Na een warm onthaal door de twee honden, Albert en Princess, werden we met de zaklamp naar onze relaxte kamer gebracht, compleet met orthopedisch matras en donzen dekbed. Jullie kunnen je voorstellen dat we heerlijk hebben geslapen!
De volgende dag konden we eindelijk zien waar we beland waren en dat viel zeker niet tegen! Supermooie uitzichten op de bergen met besneeuwde toppen. Een lekkere plek om te relaxen en wat wandelingen te maken. Van het wandelen is overigens niet heel veel gekomen, het relaxen daarintegen... Dag 1 waren we lekker lang in bed blijven liggen en hebben we rustig aan gedaan. Tegen de tijd dat we het leuk vonden om een wandeling te maken, trok het helemaal dicht en begon het te regenen. Snel maar weer terug dus. De dag erna nog maar een keer proberen. Aangezien we de hele trip al op hoogte geweest waren, maar nog niet de magische grens van 5000 over, dachten we een berg te beklimmen die 5038 meter hoog was. Vol goede moed begonnen, maar ook na lange tijd op hoogte loop je nog niet even omhoog. Na 4 uur te hebben geklommen kwamen we in de mist terecht en konden we de top niet zien. We hebben toen nog geprobeerd om te lopen, maar de mist bleef hangen. Maar weer terug naar de lodge. Misschien krijgen we in Ecuador nog een nieuwe kans.... Na deze inspannende dag lekker in de sauna.De laatste dag in Huaraz lekker gerelaxed in en rondom de lodge om vervolgens 's avonds de nachtbus naar Trujillo te pakken. We gaan surfen in Huanchaco!!!
Tja de nachtbus, we gaan er maar niets meer over zeggen. Het blijft niet ons favoriete onderdeel van het reizen. Maar goed, in Huanchaco aangekomen bleek al snel dat het daar heel rustig was. Een klein strandplaatsje met een boulevard met een hoop surfers. Na de eerste dag bij te zijn gekomen van de nachtelijke bus, zijn we de volgende dag naar de surfschool gegaan voor onze eerste les. Onze leraar, Chicho een Peruaans kampioen (dat zijn ze waarschijnlijk allemaal) bleek een goede. Eerst in de klas op het droge oefenen, daarna in het water de oefeningen in pratijk brengen. Dag twee was gelijk aan de dag ervoor, en dag drie waren we er klaar voor en hebben we een paar uur zelf gesurft. We zijn inmiddels de spierpijn voorbij en kunnen aardig blijven staan.
Zoals gezegd zijn we nu in Ecuador in Guayaquil. Na wederom een, maar wel de allerlaatste, vermoeiende nachtbus van 18 uur zijn we hier aangekomen. Eigenlijk wilde we vandaag gelijk verder naar Cuenca, maar we hebben redelijk de tijd. Dus hebben we vandaag hier rond gelopen. En ondanks de verhalen van iedereen, blijkt het best leuk te zijn om hier een dag rond te lopen. Het park Bolivar waar leguanen rondlopen als voorproefje op Galapagos, de boulevard waar van alles gebeurt en de Cerro Santa Ana waar je een mooi uitzicht over de stad hebt,zijn zeker de moeite waard om hier een dagje rond te slenteren.
Morgenvroeg naarCuenca de bergen weer in, we hebben erzin in!!
Arequipa - Lima
We zitten op dit moment in onze 5de hoofdstad Lima. Eigenlijk niet echt ons ding die grote steden, maar we moeten zeggen dat we ons hierprima hebben vermaakt.
Na Copacobana zijn we naar Arequipa gegaan, waar we hebben ingecheckt in een superrelaxt hostel: Casona de Jerusalem (Claire en Arjan wederom bedankt!) Tijdens de lange busreis hadden we al wat research gedaan over onze volgende tour, de Colca Canyon. Toevallig zat er in ons hostel een Nederlandse (Marthe) die toen wij aankwamen, bij de door ons uitgekozen organisatie ging boeken. Gelijk maar even meegegaan naar Colca Trek en na het enthousiaste praatje (wij doen heel iets anders dan alle anderen - het is niet toeristisch etc) hebben we meteen geboekt voor twee dagen later. We zijn ook zo makkelijk over te halen!
De volgende dag in Arequipa rondgestruind en hetMuseo Santurybezocht. Hier worden, net als in Salta, bevroren Inca kinderen tentoongesteld, die in de vulkanen rondom Arequipa zijn gevonden. De Inca's offerden deze kinderen om de god van de bergen tevreden te houden. Doordat het zo koud is, zijn deze kinderen en alle offers perfect geconserveerd. Wij kregen hier, anders dan inSalta, een rondleiding, waardoor wij veel meer te weten zijn gekomen over het hoe en waarom. Erg indrukwekkend allemaal! Verder hebben we die dag geshopt. Niet echt onze favoriete bezigheid, maar wel noodzakelijk na 3 1/2 maand onderweg zijn zonder een fatsoenlijke wasmachine.
De volgende dag werden we om 8 uur opgehaald voor onze tour. De eerste dag was de baas zelf onze gids. Dat was echt super, want hij vertelde ontzettend enthousiast over van alles en nog wat. Onderweg naar de canyon kwamen we langs allemaal vicuñas en llama's. We hebben er al zoveel gezien, maar het blijft leuk om er foto's van te maken. Vooral van de llama's met hun roze strikjes (schijnt voor geluk te zijn..). Iets verder maakten we een kleine wandeling naarallerlei rotsformaties, watons deed denken aan het dali-achtige landschap tijdens de Uyuni tour. Hierna was het tijd voor de lunchin het plaastje Chivay. En dan heb ik het niet over rijst met kip. Nee we hadden een superbuffet. Alles tijdens de tour was eigenlijk supergeregeld. Water in een zakje voor je in de bus, snoepjes, thee, cake etc. We hoefden eigenlijk aan niets te denken, heerlijk! Na de lunch zijn we naar ons hotel gegaan in het plaatsje Yanque. Wederom was het fantastisch geregeld. We hebben deze reis nog niet zo luxe geslapen. Maar goed, daar gaat het natuurlijk niet om. We kwamen voor decanyon en die was inderdaaderg mooi.Na even gewacht te hebben omdat het hagelde (!?) hebben we een wandeling gemaakt naar Inca ruïnes. Hierbij moesten we over een brug de canyon over. Daar zag je waarom de canyon de naam colca heeft gekregen. In de wand zitten allerlei opslagplaatsen, colca's genaamd, waarin voedsel werd opgeslagen.Op de vraag of dit voedsel niet werd gestolen, kregen we het antwoord dat de inwoners geloven dat ergoden in de canyon leven. Als je iets steelt, dan overkomtje iets ergs. Na de wandeling was het tijd om te relaxen in hot springs, heerlijk. Na een lekker maaltje snel in ons bedje gekropen, want de volgende dag moesten we om half zes opstaan.
Na een onrustige nacht (Fleur is geboren - hoera!), ging al vroeg de wekker. Na een fantastisch ontbijt snel op weg naar de cruz del condor. Onderweg nog langs een schattig dorpje en wat uitzichtpunten. Verderwisselden we nog van gids, want Rousvelt kwam uit Cabanaconde, het plaatsje van waaruit wij de canyon in gingen wandelen. Bij de cruz del condor was het extreem druk en helaas hebben we ook niet veel condors kunnen zien. Hopelijk de volgende dag meer geluk! Vervolgens zijn we vanuit Cabanaconde naar beneden gelopen. Dit was wel een pittige afdaling, zeker met de wetenschap dat we dit de volgende dag weer omhoog moesten lopen! Gelukkig hadden we de hele tijd uitzicht op een aantal zwembaden beneden, die een goede beloning waren. Het uitzicht was wederom prachtig, we keken de hele tijd in de canyon, die 1200 meter diep was. Na een duikje en de lunch hebben we nog een korte wandeling gemaakt om de canyon van een andere kant te bekijken. Toen was het tijd om te relaxen en hebben we een nieuw kaartspel geleerd. Wel fijn na meer dan drie maanden klaverjassen. 's Avonds maakten onze gidsen wederom een heerlijk maaltje klaar. Na nog meer kaarten was het om acht uur toch echt tijd om naar bed te gaan.
Om kwart voor vier ging namelijk de wekker. Het omhoog lopen is al pittig, maar als je dat met de zon vol op je moet doen is het bijna onmogelijk. Vandaar dus dat wij om kwart voor vijf aan de klim begonnen. Vooraf had ik nog wat twijfels of het allemaal wel goed zou gaan, maar gelukkig liep Rousvelt in een goed tempo, waardoor ook ik keurig in 2 1/2 uur boven was. Hierna zijn we wederom naar de cruz del condor gegaan, waar we dit keer wel getrakteerd werden op laag overvliegende condors. Supermooi om te zien! Na nog wat fantastisch uitzichtpunten te hebben bezocht, wat souvenirs te hebben gekocht en een cactusvrucht te hebben gegeten, kwamen we weer aan in Chivay waar we wederom een lekker lunchbuffet hadden. Hier konden we nog even genieten van de marathon die daar werd gehouden, de hoogste van de wereld volgens het aanplakbiljet. Dat was ook wel te zien. Toen we terug naar Arequipa reden kwamen we nog menig hardloper tegen, die volledig stuk aan het gaan was. 's Avonds in Arequipa Debby en Jeroen nog gezien en snel met hun en Marthe gegeten voordat we de nachtbus naar Lima namen.
De volgende dag rond het middaguur in Lima aangekomen. Die nachtbus blijft toch een lastig iets, ondanks dat de maatschappij Cruz del Sur echt top was. Ietwat geradbraakt ingecheckt in Inkafrog B&B. Misschien iets boven budget, maar wel echt supertop. Heerlijk ontbijt, aardige mensen en een goede kamer metzelfs een dvd-speler. Hier hebben we dan ook lekker gerelaxt. Verder hebben we Miraflores en het centrum een beetje verkend. Ook hebben we nog de presidente van Argentinië gespot. Het viel ons verder op dat de mensen hier echt supervriendelijk zijn. Iedereen maakt een praatje met je en bedankt je dat je naar Peru bent gekomen. We waren dan ook aangenaam verrast met deze hoofdstad.
Nu staan we op het punt om naar Huaraz te vertrekken, waar we vanavond aankomen. We hebben een kamer geboekt in een lodge in de bergen, van waaruit wij wat wandelingen zullen gaan maken. Daarover de volgende keer meer!
Adios!
Rurrenabaque - La Paz - Copacabana
Ola, daar zijn we weer. Onze vlucht naar Rurre was (zoals blijkbaar regelmatig gebeurt) een aantal uur vertraagd. Maar om een uur of zes zijn we met nog 17 andere het vliegtuig ingestapt. Best een ervaring om niet over, maar tussen de bergen te vliegen, om vervolgens op het gras/zand te landen. De ´aankomsthal´ is niet meer dan een kantine en de bagageband was het gras. Kortom een mooie ervaring. Na te zijn ingechecked in ons hostel zijn we naar de niet te missen Mosquito bar gegaan voor een drankje en een hapje.
De dag erna begon onze drie daagse pampas toer. Het begin was lekker mete en drie uur durende auto rit over de slechtste weg tot unu toe. Tien bulten op ons hoofd en een houten kont verder waren we op de plek waar we in onze boot konden stappen. Onze gids, Negro, was de man waarvan we al gelezen hadden op het internet. Tijdens een reddingsactie ongeveer 15 jaar geleden was hij een deel van zijn vinger kwijt geraakt aan een krokodil. Goed deze man wist de weg in de pampas en daar hebben we dan ook drie dagen van kunnen genieten. Hij heeft ons allerlei verschillende dieren laten zien en wist ook precies waar ze te vinden waren. Het lijstje: Roze rivierdolfijn, kaaiman, krokodil, capibara, miereneter, luiaard, apen (die het overigens leuk vinden om op ons dak hun behoefte te doen om zes uur ‘s ochtends), anaconda, toecan, paradijvogel en een heleboel andre vogels waar we de naam niet van weten. Verder hebben we twee dagen lekker van de zonsondergang genoten en lekker kunnen chillen in de hangmat. Helaas was Marleen de laatste twee dagen ziek van de malaria pillen en heeft ze niet alles meegemaakt. Daardoor was de terugweg van boot, dezelfde hobbelweg drie uur, vliegtuig en taxi naar La Paz een ware survivaltocht. Gelukkig ging het na het stoppen met de pillen snel een stuk beter en is ze nu weer helemaal beter.
De dag na Rurre ben ik met Jeroen en Debby demost dangerous roadaf gaan fietsen. Van 4700 meter afdalen naar 1200 meter over een dirt road van nauwelijks 3 meter breed en met een afgrond van enkele honderden meters. Klinkt interessant, en dat is het ook. Op je mountainbike met een behoorlijk gangetje verstand op nul de berg afcrossen. Dat is toch wel aan mij besteed.... Beneden aangekomen stond er een buffet klaar en een koud biertje. Daarna overigens met het busje dezelfde weg weer omhoog, toen kon je eigenlijk pas zien over wat voor weg je een paar uur daarvoor naar benenden bent geraast. Maar goed dat dat achteraf was. Toen ik terugkwam was Marleen al redelijk opgeknapt en hebben we samen ergens gegeten.
14maart, mijn verjaardag. We zijn uiteraard iets leuks gaan doen: Cholita wrestling. Traditioneel geklede Boliviaanse vrouwen die gaan worstelen, te mooi!! Een beetje jammer dat er maar eenpaar cholita gevechten waren en voorde rest alleen maar vreselijke imitaties van hulk hokan. Maar de enige echte cholita fightdie wegezien hebben, viel zeker niettegen. Zelfs het publiekging meedoenen zelf moest je ook nog oppassen dat je niet in een gevecht terecht kwam. ‘s Avonds nog mijn verjaardag en die van Jeroen gevierd (15 maart jarig) in Sol y Luna. Bleek nog lastig om iets uit te zoeken van de kaart op zondag, maar uiteindelijk toch lekker gegeten en een wijntje gedronken.
Maandag zijn we naar Copacabana gegaan, nee niet het strand in Rio, maar een plaatsje aan Lake Titicaca in Bolivia. Lake Titicaca ligt op 3800 meter en dat vergeet je als je langs het water loopt. Omhoog lopen op deze hoogte is wat makkelijker geworden na een aantal weken op deze hoogte, maar het wordt nooit onze hobby. Maar goed, we hebben lekker een hostel gezocht en een mooie gevonden met uitzicht op het meer. Verder rustig door het stadje geslenterd waar we een aantal oude bekenden tegen kwamen.
Vandaag zijn we naar Isla del Sol gegaan. Hier was volgens de Inca's de zon geboren en de eerste Inca's. Na een bootritje van 2,5 uur zijn we afgezet op het noordelijke deel van het eiland. Daarna zijn we langs een aantal oude temples, rotsformaties en offerplaatsen gelopen. Toen we alles op het noordelijke deel gezien hadden zijn we het eiland overgelopen naar het zuidelijke deel. Een pittige wandeling om op 4000 meter hoogte over de kam van de berg op en af te lopen.
Morgen gaan we richting Peru naar Arequipa. Helaas is de Machu Picchu niet open voor 1 april en is dit voor ons niet mogelijk. We gaan deze dan ook noddgedwongen overslaan. Helaas, helaas, maar goed zoals Marleen dan zegt: het is niet anders. Hebben we nog iets om voor terug te gaan.
Tot snel vanuit Peru!
Potosi - Sucre - La Paz
De vorige keer vertelden we dat we in Potosi zaten. Potosi staat bekend om Cerro Ricco (Rich Mountain), waar enorm veel mineralen en zilver te vinden zijn. Er zijn dan ook talloze mijnen, waar enorm veel mensen werken. Je kan deze mijnen bezoeken met een tour en deze hebben wij dan ook de dag van aankomst geboekt bij Koala Tours. Ik had al van tevoren besloten dat ik de mijn niet in zou gaan en alleen het museum zou bezoeken, deze lag maar op 30 meter in de berg, dus dat zou ademtechnisch nog wel gaan had ik bedacht. ´s Nachts werden we lekker wakker gehouden omdat er onder ons hostel (Felimar) een whiskeybar was, die de hele nacht folklore muziek aan het draaien was. Gelukkig helpen de al om bekende oordoppen altijd, dus hebben we toch nog een paar uurtjes kunnen slapen voordat we de volgende dag naar de mijnen gingen.
Vroeg meldden wij ons bij het kantoor en kwamen Debby en Jeroen van de Uyuni tour binnen. Zij, en ook Ignacio en Sandra van de Uyuni tour, gingen op dezelfde tour als wij, dus dat was wel gezellig. Eerst gingen we naar een plek om onze pakken te passen. Compleet met helm, lamp en laarzen waren we klaar om te gaan. Vervolgens naar de ´minersmarket´, waar we uitleg kregen over de benodigdheden van de mijnwerkers. Behalve alcohol van 96% en cocabladeren, kan je daar ook dynamiet kopen. Dat zou nog eens leuk zijn voor oud&nieuw! Na de nodige cadeaus voor de mijnwerkers te hebben gekocht en wat dynamiet voor onszelf, was het tijd om daadwerkelijk de mijn te gaan bezoeken. Vlak voordat we de mijn in gingen vertelde de gids nog ff dat het 300 meter tot het museum was, mmm dat was niet de afspraak. Aangezien ik wel graag een kleine glimp wilde opvangen, toch mee naar binnen gegaan. De slangen met lucht piepen om je oren, verder was het er vochtig en kan je niet veel meer zien dan het gedeelte dat verlicht wordt door het lampje op je hoofd. Het museum was niet veel bijzonders. Er was net een nieuwe gang geblazen, waardoor het erg stoffig was en de mijnwerkers hard bezig waren om alle stenen naar buiten te krijgen. Tio (de god van de mijn) was wel aanwezig. De mijnwerkers geloven dat deze ´pop´ hun beschermt tegen de duivel die in de mijn huist. Als ze hem genoeg offers geven (alcohol, cocabladeren), dan overkomt hun niets. Na het museum ben ik teruggegaan en ik was blij dat ik weer buiten was. Rogier daarentegen heeft door allerlei gangen en schachten gekropen, tot uiteindelijk 35 meter onder de grond. Hij vond het erg indrukwekkend om te zien onder welke erbarmelijke omstandigheden de mijnwerkers werken. 12 uur achter elkaar zonder pauze en met niets anders dan cocabladeren om ervoor te zorgen dat ze maar door kunnen gaan en geen honger hebben. Na meer dan uur kwam hij uiteindelijk weer uit de mijn en hij was ook blij dat hij weer buiten was. Na nog een showtje met wat dynamiet werd het tijd om weer terug naar Potosi te gaan. ´s Avonds met Sarah, Debby, Jeroen, Ignacio en Sandra nog lekker gegeten bij een leuk restaurantje.
De volgende dag hebben wij lekker door Potosi rondgelopen, heel lang op internet gezeten (god wat was die verbinding traag) en heel veel en lekker gegeten (die taarten hier zijn verrukkelijk). Ook hebben we nog Casa Nacional de Moneda bezocht, waar we alles te horen over het slaan van munten in Potosi. ´s Avonds wederom met hetzelfde groepje uit eten geweest en besloten dat we de volgende dag samen naar Sucre zouden gaan.
Om zes uur ging de wekker, want om kwart over stond er een taxi klaar die ons naar het busstation zou brengen. Aangezien de staking net voorbij was, was het een drukte van belang op het busstation. Gelukkig hadden Debby en Jeroen één van de laatste kaarten voor ons allemaal kunnen regelen en gingen we rond zeven uur op weg. Na drie uurtjes in de regen en over slingerweggetjes kwamen we aan in het mooie Sucre, met veel witte gebouwen en kerken. In Sucre zijn ook een aantal Nederlandse cafe´s, met verschillende Nederlandse lekkernijen op de kaart. Daar hadden wij na drie maanden reizen wel zin in. Daarnaast was het leuk om onze Spaanse vrienden wat echt Nederlands te laten proeven, dus hadden we bij Café Joyride afgesproken, waar ook nog eens de film ´The Devil´s miner´ werd gedraaid. De bitterballen waren helaas niet zoals verwacht. De film daarentegen was erg indrukwekkend en iedereen was blij dat ze deze achteraf hadden gezien en niet voordat zij de mijnen bezochten.
Na een heerlijke nachtrust (Casa de Huéspedes Colon 220) op pad naar Casa de Libertad, waar in 1825 de onafhankelijkheid van Bolivia is getekend. Hierna heerlijk ontbeten op de markt, waar ze werkelijk waar superlekkere fruitsalades en shakes maken. Jammie! Vervolgens was het tijd om wat avontuurlijks te doen: dinosaurussporen. In een te gammele wagen, compleet met dinohoofd, op naar Park Cretácico waar deze te zien waren. Ik moet zeggen dat het een beetje tegenviel. Van 100 meter afstand kijken naar een muur waarop afdrukken staan, die net zo goed iets anders hadden kunnen zijn dan dinosaurussporen, is toch niet echt ons ding. Gelukkig dat de gids erg enthousiast was, dat maakte de tour nog enigszins grappig. Na de tour samen met Debby en Jeroen naar een cafeetje gegaan waar je over Sucre kon uitkijken. Lekker in de zon met een biertje een potje kaarten. Omdat de bitterballen van Café Joyride niet echt waren hebben we ze in een andere Nederlands café (Florin) geprobeerd. Hier waren ze een stuk beter!! 's Avonds was er in dit café een band, dus wij met z'n vieren 's avonds weer terug en heerlijk caiparinha's gedronken.
Zondag is de dag van de markt in Tarabuco, dit ligt op 1,5 uur rijden van Sucre. Na een mooie busrit kwamen we aan bij de markt, waar ze naast allerlei handicrafts ook allerlei andere dingen verkopen. We hebben dan ook heerlijk geshopt. Toen we op een terrasje zaten, kwam een Nederlandse student vragen of wij een vragenlijst wilden invullen. Bleek hij uit Utrecht te komen. Aangezien wij 's ochtends het idee hadden dat wij de zoon van onze Spaanse lerares Marisol hadden zien lopen, maar even gevraagd of hij met nog meer studenten daar was. Dat was het geval en ja ook met de zoon van Marisol. Wij nog even met hem gesproken en de groeten gedaan aan onze lerares. Hoe toevallig!
Gisteren naar La Paz gevlogen. Aangezien wij hebben afgesproken geen nachtbussen meer te nemen, was dit de beste optie. Binnen 55 minuten landden we dan ook op het hoogste internationale vliegveld ter wereld. Na te hebben ingecheckt in Hotel Majestic (met roze badkamer, joehoe!), op verkenningstocht door de stad. Het plan was om de volgende dag naar Rurrenabaque te vliegen om daar een pampastour te doen. Deze uiteindelijk geboekt met onze vier nieuwe vrienden. Verder nog het cocamuseum bezocht en verder gegaan met ons vergelijkend warenonderzoek...kroketten bij Sol y Luna. Volgens Rogier best te eten..
Vandaag vliegen we dus naar Rurre, waarna we ons weer melden.
Liefs ons